Ludzie są inni

Bardzo dużo osób ocenia po pozorach. Szczególnie ludzi. Czy zawsze chłopak chodzący w dresach jest chuliganem, a dziewczyna z domu dziecka ćpa i pije? Czy chłopak lubiący chodzić w jeansach musi być homoseksualny, a dziewczyna która ma piątki w szkole musi siedzieć cały czas z nosem w książkach? 

To wszystko to stereotypy. Tak się składa, że mam znajomych z domu dziecka i są normalnymi ludźmi. No zastanówcie się. Czy kiedykolwiek znaliście kogoś nigdy z nim nie rozmawiając? Nigdy nie poznając go naprawdę? Pewnie chociaż raz tak zrobiliście. Sama tak miałam, chociaż o tym piszę. Dlaczego? Zastanawiam się nad tym. Pewnie to przez to, że często o tym myślę. Czemu sama kiedyś oceniałam ludzi obserwując ich z boku, i czemu inni oceniają tak mnie. 

Czy to, ze mam średnią z wyróżnieniem świadczy o tym, że jestem kujonem? Czy to, że kocham czytać książki, znaczy że jestem skryta? Czy to, że jestem wrażliwa, znaczy że słucham One Direction i Ariany Grande? Nie, nie jestem kujonem. Prawie wcale się nie uczę. Nie, nie jestem skryta. Mam przyjaciół i dużo znajomych. Lubię wyrażać swoje opinie, np. tutaj. Chociaż nic nie mam ani do 1D i Ariany, ani do ludzi, którzy ich słuchają to nie jestem jedną z nich. Co prawda bardzo lubię Ed'a Sheeran'a czy Ellie Goulding. Często jednak wybieram Imagine Dragons i One Republic, czy też Kaliego i Zbuka. Stereotypy mylą. 

Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak bardzo możemy kogoś urazić mówiąc mu, że przecież jest taki, jak wszyscy. Że przecież to oczywiste, że jest jak każdy inny robiący to, co on. Że on jest taki i taki, bo zadaje się z nim. Przejechałam się tak kilka razy i bardzo tego żałuję. Nienawidzę takich ludzi, a sama kiedyś taka byłam...